Τα "ανάξια λόγου" νοσοκομεία της Παναγιωταρέα

Γκοοόρτσος Γκοοόρτσος

Επειδή έχω συνηθίσει πια να μοιράζομαι και την προσωπική καθημερινότητά μου μαζί σας και επειδή είμαι έξαλλος και κάπου πρέπει να ξεσπάσω

 (δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος να του γυρίσει το μυαλό και να πάρει σβάρνα την Παναγιωταρέα και είμαι άνθρωπος που δύσκολα χάνει την ψυχραιμία του) 

αποφάσισα να μοιραστώ και αυτό.

Σε ένα από αυτά τα μικρά νοσοκομεία, τα "ανάξια λόγου" σύμφωνα με την κ. Παναγιωταρέα, ξεκίνησε χημειοθεραπείες ο πολύ δικός μου άνθρωπος που σας ανέφερα τις προάλλες (ο λόγος που έλειπα από τη σελίδα για δύο μήνες). 

Συγκεκριμένα πρόκειται για το 'Αγία Ελένη" (από ό,τι πήρε το μάτι μου το πρωί στη lifo είναι μέσα στη "λίστα") που μετά από καλή έρευνα διαπιστώσαμε ότι διαθέτει ένα από τα καλύτερα κέντρα μαστού στη χώρα με μεγάλες επιτυχίες σε θεραπείες αντιμετώπισης καρκινικών όγκων. Για την ακρίβεια, οι χειρουργοί και οι θεράποντες ιατροί που εργάζονται στο τμήμα έχουν κάνει "όνομα" χάρη στις αποτελεσματικές θεραπείες που έχουν προσφέρει το διάστημα που εργάζονται εκεί συμβάλλοντας έτσι και στο πολύ καλό όνομα που έχει, σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο θέμα, το νοσοκομείο. 

Σε τέτοια μικρά νοσοκομεία, "ανάξια λόγου", κ. Παναγιωταρέα, σώζονται καθημερινά ανθρώπινες, "ανάξιες λόγου" (;) ζωές και οι γιατροί αλλά κυρίως οι χειρουργοί που προσπαθούν να φέρουν σε πέρας ένα σωρό χειρουργικές επεμβάσεις δανείζοντας ο ένας στον άλλον την ίδια κουτάλα (εργαλείο αφαίρεσης όγκων)

 - υπάρχει χειρουργός στο εν λόγω νοσοκομείο που του έχουν προσδώσει το προσωνύμιο "ήρωας" αλλά και σε πολλά άλλα μικρά νοσοκομεία ανάλογες περιπτώσεις συναντάς καθώς δεν υπάρχει ο απαιτούμενος εξοπλισμός λόγω περικοπων. 

Κι όμως υπάρχουν περιπτώσεις που ξεπερνούν καμιά φορά σε ικανότητες καθηγηταράδες ιατρούς των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά φυσικά αν τα νοσοκομεία κλείσουν οι άνθρωποι θα φύγουν γιατί μάλλον δεν προσφέρουν στην κοινωνία τόσα πολλά όσα προσφέρει η κ. Παναγιωταρέα - καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να αντιμετωπίσουν καταστάσεις που ούτε στο χειρότερό μου εχθρό δε θα ευχόμουν - ούτε καν στην Παναγιωταρέα. 

Θα μπορούσα να της δώσω ακόμα και το χαρακτηρισμό "δολοφόνος" μιας και χάρη στις πολιτικές επιλογές αλλά κυρίως στις δημόσιες τοποθετήσεις της, προσπαθώντας να δημιουργήσει κλίμα εντυπώσεων, θα χαθούν στο άμεσο μέλλον ανθρώπινες - άξιες λόγου - ζωές (ήδη έχουν χαθεί αλλά η συγκεκριμένες δολοφονίες θα γίνουν από πρόθεση). 

Το θέμα των νοσοκομείων για μένα είναι πιο σημαντικό και από το θέμα της ΕΡΤ. 

Όχι μόνο λόγω της προσωπικής μου εμπειρίας. 

Αχρείαστα να μας είναι τα νοσοκομεία αλλά στη δύσκολη στιγμή, η ζωή μας - η μάλλον άξια λόγου - θα σωθεί σε ένα από αυτά τα "ανάξια λόγου" νοσοκομεία. 

Δε θα μας τη σώσει η Παναγιωταρέα 

- τα λεγόμενά της δείχνουν ότι μάλλον πασχίζει για το αντίθετο.

Το συγκεκριμένο στάτους δε γράφτηκε για να γίνει share (είναι εδώ της παρέας) και δεν έχει σκοπό τη συγκίνηση. Είναι κάτι που μου βγήκε αυθόρμητα και ξαφνικά μετά από δυο μήνες σιωπής (το έχω αυτό το κακό. όταν πονάω κρύβομαι στη φωλιά μου σαν αγρίμι και δεν αφήνω κανέναν να με πλησιάσει μέχρι να γιατρέψω μόνος μου τις πληγές μου και τις περισσότερες φορές εκφράζομαι μόνο μέσω του γραπτού λόγου). 

Χρειάστηκε μια τέτοια ανεκδιήγητη, ανεπίτρεπτη και χυδαία φράση - φράση που ούτε από το στόμα του Κρανιδιώτη δε θα περίμενα να ακούσω για να με κάνει να ξεσπάσω και την ευχαριστώ γι'αυτό. Το έγραψα εδώ και όχι στην προσωπική μου σελίδα για δύο λόγους. 

1) Γιατί εδώ στην ψηφιακή μικροκοινωνία μας, υπάρχουν γιατροί και νοσηλευτές που ανησυχούν για το αύριο αλλά και άνθρωποι που έχουν συγγενείς ή φίλους τους σε κάποιο από αυτά τα "ανάξια λόγου" νοσοκομεία.

 Θέλω με τον τρόπο μου να πω ένα ευχαριστώ σε ανθρώπους όπως ο Νικόλας ο Σπυριδάκης - γιατρός χωρίς σύνορα, 

ο Παναγιώτης ο Δικαιάκος - χειρουργός στο Τζάνειο, 

η Ηλέκτρα Μούλιου - νοσηλεύτρια στο Μεταξά, 

η Xouanitaki Allegrita - νοσηλεύτρια της ΜΕΘ στο ΓΝΑ 

και πόσους άλλους που καθημερινά προσφέρουν εκεί έξω τις υπηρεσίες τους και εδώ μέσα στο Γκόρτσο τις εμπειρίες τους βοηθώντας ακόμα και σε ρεπορτάζ όποτε έχει χρειαστεί και να τους πω ότι ειδικά σε αυτό το θέμα θα με έχουν δίπλα τους

2) Γιατί θεωρώ υποχρέωσή μου να ενημερώσω όσους περισσότερους μπορώ σχετικά με σημαντικότητα αυτών των "ανάξιων λόγου" νοσοκομείων και των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτά. 

Anyway, ζητώ χίλια συγγνώμη για το παραλήρημα. 

Το κείμενο δεν είναι ούτε στημένο και δεν έχω μπει καν στη διαδικασία να το "καλλωπίσω" για να γίνει ευανάγνωστο. Τα'πα απλά και ξέσπασα